EERSTE STATIE
JEZUS WORDT TER DOOD VEROORDEELD
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Jezus staat voor zijn rechters. Die Hem aanklagen, spelen een politiek en religieus spel. De rechter, Pilatus, is een karakterloze man. Hij ziet niet in wat voor kwaad Jezus deed. Maar hij verkiest het om bij het volk in de gunst te blijven, ten koste van die ene mens die voor hem staat. Het proces is onecht, een leugen. De Schrift geleerden en Farizeeën hitsen het volk op. Ze zijn bang hun positie te verliezen. Het makkelijkst is het indien dé levensschenker monddood wordt gemaakt. Het volk zocht Hem vaak massaal op. Menig individu genas Hij! Maar het volk laat zich nu manipuleren. Het spel tegen Gods Zoon wordt knap gespeeld zodat het massaal klinkt: “Aan het kruis met Hem!”
Overweging
Hoe vrij zijn wij eigenlijk, levend in een vrij land?
Vóór onze tijd wist men al te zeggen: “Spreken is zilver, zwijgen is goud”. We halen inderdaad vaak onzichtbaar onze schouders op. Je kunt je toch niet met alles bemoeien. Bovendien: wat zullen ze van je zeggen? Men leeft nu eenmaal met andere waarden tegenwoordig. En ook leven we graag onder het motto: alles moet kunnen. Zolang het maar aanvaard is door wat “men” vindt.
Alleen bestaat “men” niet, zodat we luisteren naar een onbekende rechter.
We zijn zó vrij dat Gods geboden, met de wet in de hand, met voeten getreden kunnen worden. Als we maar in alles de zorgvuldigheid betrachten.
En als dát kan, beheerst de leugen de wereld. Wie zijn dan de ter dood veroordeelden? Wij zelf misschien?
Door alle eeuwen heeft de ontkenning van de waarheid geleid tot lijden en dood.Het is de onschuldige die de prijs betaalt van menselijke huichelarij. Halve maatregelen zijn nooit genoeg. Ook is het niet genoeg om je han-den in onschuld te wassen. Dit is waarom Christus zo vurig bad voor al zijn volgelingen: Vader, "wijd hen U toe in de waarheid. Uw woord is waarheid."
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
TWEEDE STATIE
JEZUS NEEMT HET KRUIS OP ZIJN SCHOUDERS
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Het is de tegenstrevers van Gods Liefde gelukt. Het hoge woord is eruit, het vonnis is geveld. Jezus heeft het zwijgend aanvaard. Nu brengen zij het kruis. De veroordeelde moet het bovendien zelf naar de plaats van de terechtstelling zien te dragen. Publieks theater. De Heer neemt het lijdenshout op zich. Wat Hem drijft is ook niet de moed der vertwijfeling maar het besef, dat dit dienstbaar is voor allen die zich Gods kind weten. De Heer is geheel vrij, zonder enige vrees. De uiterlijke dwang volgt op zijn innerlijke toestemming: ik laat me gebruiken als het voor jullie goed is. De opdracht van de Vader ziet Hij nú in het dragen van de kruislast. Dat wil Hij met alle kracht van zijn hart, opdat de mens leert wat ware liefde is.
Overweging
Wie leeft ontkomt er niet aan dat dingen gewoon lastig zijn. Er komen werkjes en bezigheden op je af waar je geen zin in hebt. Terwijl we al de handen vol hebben aan onszelf, zijn er ook nog die verwachten dat we oor en oog en handen en voeten voor tal van vragers over hebben. Natuurlijk ver-wacht men van ons een grote dosis begrip en een grote mate van bereidheid dit te mogen doen voor hen. Wij weten inmiddels al jaren, dat het helemaal niet vanzelfsprekend is dat mensen de deur voor je ophouden, je galant voor laten als je met slechts één artikel aan de kassa staat. Laat staan dat ze werk van je overnemen zonder compensatie of vergoeding te vragen. Concreet gezien: wat doe ik voor een ander in de dagelijks gang thuis, op straat, voor mijn kerk, voor mijn club of school of vereniging? Jezus nam niet alleen de leuke dingen aan, Hij nam het kruis op. Hetgeen betekent dat Hij ons voorhoudt: kan ik vanuit mijn geloof lief hebben en zorgen zonder beperkingen?
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
DERDE STATIE
JEZUS VALT VOOR DE EERSTE MAAL ONDER HET KRUIS
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
De lichamelijke krachten zijn langs alle wegen gesloopt. Hij miste de slaap en kreeg geen sterking via een maaltijd.. Zij hadden Hem van de ene overheid naar de andere gesleept. Hij werd vernederd, bespot. Daarnaast nog pijnlijk geraffineerd met doornen gekroond. De pijnen en het bloedverlies hebben Hem verzwakt. Jezus is gewoon doodop. Het kruis is te zwaar voor Hem; de last gaat zijn krachten te boven. Met sidderende knieën draagt Hij het een eind voort, dan struikelt Hij over een steen of in het gedrang stoot iemand tegen Hem aan, en Hij valt. Hoe ruw zijn de mensen, de omstanders in zulke ogenblikken!
Wij houden de uiterlijke schijn in onze omgeving van Europa nog overeind. Kijk je wereldwijd, dan zie je hoe velen er diep door het stof moeten gaan. Alleen al het feit dat 1,5 miljard mensen niet beschikt over schoon drinkwater. En denken we verder aan de honger en de afschuwelijk ziekten, dan is er voor velen niets moois aan in dit leven. Wij kennen dát niet, maar we hebben zo onze eigen struikelpartijen. We houden niettemin de schijn op dat het ons allen zo goed gaat. Maar vragen we ons eerlijk af: is de mens niet gevallen en valt hij niet steeds weer? Hoe dikwijls wordt de mens tot een karikatuur van zichzelf, is hij niet meer beeld van God, maar wordt hij tot spotprent van de Schepper, naar wiens Beeld en gelijkenis wij geschapen werden? In Jezus' val onder de last van het kruis wordt heel zijn weg zichtbaar: zíjn vrijwillige afdaling, om óns op te tillen uit onze trots. En tegelijk wordt het wezen zichtbaar van die trots: de hoogmoed dat wij ons van God los willen maken. Een van de grootste valpartijen in onze samenleving is het feit dat we zelf ons leven willen inrichten, los van God en zijn waarden en geboden.. In deze opstand tegen de waarheid, in deze poging ons zelf tot God en tot Schepper en Rechter te zijn, storten wij naar beneden en vallen in de zelfvernietiging. Jezus' afdaling is de overwinning van onze hoogmoed, en door zijn afdalen tilt Hij ons op. Laten wij toch toe dat Hij ons optilt!
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
VIERDE STATIE
JEZUS ONTMOET ZIJN BEDROEFDE MOEDER
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Op een kruispunt van de straten zal zij hebben gewacht en nu treedt zij de stoet tegemoet. Zij spreken geen woord met elkaar in de Schrift op dit moment, de moeder en haar zoon. Wat zouden zij ook zeggen? Zij zijn met elkander geheel alleen, alleen in de wereld, het woeste gedrang rondom hen ten spijt, oog in oog, van hart tot hart. Wat nu aan liefde en leed door hun zielen gaat, wat van oog tot oog gaat, dat weet God alleen. Dit met name is het moment waarover de oude Simeon sprak bij de opdracht in de Tempel: een zwaard zal uw ziel doorboren. En hij zei ook nog tot Maria, 'Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden”
Ouders die een kind doodgeboren kregen, of een kind moesten afstaan, staan natuurlijk verslagen langs de levensweg. Niet alleen wanneer het gebeurt, maar ze raken het nooit kwijt uit hun hart. Daarnaast zijn er de diepe droefheden als kinderen vreemde wegen gaan, slachtoffer werden van misbruik, eigen wegen gaan die hen vervreemden van hun thuis. De vreugde van het vader en moederschap kent ook zijn zorgen, lasten en pijnen. Speelt dat ook bij Maria? Ja! En nog zoveel meer. Ze weet dat Jezus, haar Kind, Gods Zoon is. Niet alleen zal ze haar kostbare schat gemarteld zien worden, ze beseft hoe de mensheid op een dwaalspoor wordt gebracht omwille van deze schandelijke dood. Niet alleen nu zal Jezus deze weg gaan. Steeds weer zal Hij in de geschiedenis uit steden en dorpen en mensenfamilies worden verbannen. Haar hart wordt koud en kil bij zulk een afwijzing en onbegrip.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
VIJFDE STATIE
SIMON VAN CYRENE HELPT JEZUS HET KRUIS TE DRAGEN.
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Slechts een ogenblik troostte Hem het begrip van zijn Moeder... en voelde Hij de pijn van het moeten loslaten... Nu moet Hij weer alleen verder. Jezus is eenzaam. Die Hem liefhebben, zijn machteloos; die Hem konden helpen, willen het niet. Als de soldaten van de wacht zien dat zijn krachten bezwijken, grijpen zij Simon, een man uit het Griekse plaatsje Cyrene, dat ligt in het huidige Libië.
Het zal je maar gebeuren. Dat mensen je verplichten tot een opdracht waar je totaal geen zin in hebt, geen puf voor hebt en je bovendien niet betrokken wilt worden in iets.
Simon was klaar met zijn werk, hij is op weg naar huis en komt de treurige stoet van de veroordeelden tegen De soldaten maken van hun recht gebruik om mensen onder dwang tot kruis dragen te verplichten. Wat een verzet moet er in hem opgekomen zijn dat hij plotseling verwikkeld raakt in het lot van een veroordeelde! Hij doet wat hij moet doen, maar ik denk zeer zeker onder protest! De evangelist Marcus noemt echter met hem ook de namen van zijn zonen, die de lezers klaarblijkelijk bekend waren als christenen en leden van hun gemeenschap (Mc. 15, 21). Uit de onvrijwillige ontmoeting is nadien geloof geworden. De Cyreneër heeft in het meegaan en het meedragen bemerkt dat het genade was om met deze Gekruisigde mee te gaan en hem te helpen. Het mysterie van de lijdende en zwijgende Jezus heeft hem in het hart geraakt. Jezus, wiens goddelijke liefde alleen heel de mensheid verlossen kon en kan, wil immers dat wij zijn kruis meedragen, om aan te vullen wat aan zijn lijden nog ontbreekt (Kol. 1, 24). Telkens als wij een lijdende, een vervolgde en machteloze in goedheid tegemoet treden en hem helpen zijn leed te dragen, dragen wij Jezus' eigen kruis mee. Zo ontvangen wij heil en mogen zelf bijdragen aan het heil van de wereld. We herkennen ons verzet, onze boosheid soms als we iets moeten doen waar we geen zin in hebben. Maar het woord luidt niet voor niets: draagt elkanders lasten.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
ZESDE STATIE
VERONICA DROOGT HET AANSCHIJN VAN JEZUS AF
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Het hart van een vrouw spreekt. Ze vindt het verschrikkelijk. Hoewel ze niet veel kan, dóet ze ten minste iets! Niet alleen reikt ze Jezus een doek en veegt ze zijn gelaat af, bedekt met zweet en bloed. Ze durft daarin tevens zich tot Hem te bekennen. Immers, ze stapt toch uit de omstanders weg en geeft een teken van tederheid en mededogen. Veronica komt niet voor in de Evangeliën. Haar naam dankt ze aan wat ze doet: ze ontvangt door haar hulpgebaar de vera iconos, het ware gelaat van Christus.
Wanneer we iemand tegenkomen die iets voor ons deed, onverwacht en met liefde, zijn we niet alleen verrast of dankbaar: die ander maakt indruk! Het gelaat van die ander zal ons niet zo vlug ontgaan. Zulke mensen blijven je bij. De Verlosser van de wereld geeft Veronica een authentieke afbeelding van Zijn gezicht. Het doek waarop het gelaat van Christus gedrukt staat, wordt tot een boodschap voor ons. In zekere zin zegt het: Dit is hoe iedere daad van goedheid, elk gebaar van ware liefde aan ieders naaste, de gelijkenis met de Verlosser van de wereld versterkt in de persoon die zo handelt. Daden van liefde gaan niet voorbij. Elke daad van goedheid, van begrip, van dienstbetoon laat sporen na in iemands leven. Zo maken we Jezus ook zichtbaar in de wereld,...of niet. Als we geen naastenliefde beoefenen, hoe gering ook, blijft Jezus onzichtbaar. Bidden we om waarachtige christenen.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
ZEVENDE STATIE
Jezus valt voor de tweede maal onder het kruis
Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
Omdat Gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.
"Doch ik – een worm en geen mens; spot der schare, veracht door het volk" (Ps. 22,7).Deze woorden van de Psalm komen in ons op als we Jezus voor de tweede keer op de grond zien vallen onder het Kruis. Hier, in het stof der aarde ligt de Eeuwige , de Koning. Verpletterd onder het gewicht van het Kruis. Zijn kracht vloeit steeds meer uit Hem weg. Maar met grote inspanning staat Hij weer op en vervolgt Zijn weg.
Mensen verzuchten, begrijpelijk, regelmatig dat het niet om aan te zien is. Sta maar eens bij het ziekbed van iemand die vergaat van de pijn. Luister maar eens naar het leed dat iemand is overkomen door hardvochtigheid, roekeloosheid van een ander, door zinloos geweld of door ramp of tegenslag. We snappen de gedachte, dat je dit zelfs een dier niet aandoet. Wat doen we dan wel? Actief ingrijpen? Passief afwachten? Opgeven? Wie zich leert verbinden met de Christus weet inderdaad dat Hij diep ging, heel diep, en niet ophield de weg ten einde te gaan, zonder vroegtijdig op te geven. Om kracht naar Kruis bidden wij, dat mensen zich erin ook bekwamen zich te oefenen in doorzettingsvermogen. Moge het getuigenis van Jezus hen sterken.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
ACHTSTE STATIE
JEZUS SPREEKT TOT DE WENENDE VROUWEN VAN JERUSALEM
Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.
“Dochters van Jeruzalem, weent niet over Mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen”. Nog maar enkele dagen daarvoor weende Jezus, gezeten op de helling en kijkend naar de trots van de Joden, hun Stad Jeruzalem. Hij wist al omtrent haar verwoesting, een gevolg van de afwijzing van de Mensenzoon. De jammertranen lijken Jezus niet af te kunnen brengen van zijn missie. Stellig is Hij met zijn waarschuwing. Kijk toch goed naar wat jullie over je afroepen.
Net zo min als ze zich tóen deze woorden van de Heer aantrokken, luisteren mensen naar de tekenen van de tijd. Een tijd waarin we onze God opnieuw wegjagen uit dat wat we beschaving noemen. Een beschaving waarin we jammeren over het wrede spel met een dode gans terwijl we toezien hoe we de mens afslachten, wereld wijd in oorlogen en dichtbij als het ons makkelijker is met oud of nog het ongeboren leven. Kinderen halen wel eens spottend hun schouders op wanneer ouders iets zeggen. En als vader of moeder voel je onmacht en pijn. Waarschuwingen, in de wind geslagen, kunnen immers slechte gevolgen hebben met ook onschuldige slachtoffers. Hoe lang blijven we alles goedvinden en gedogen? Bidden we voor hen die lijden aan onbegrip en onmacht in kerk en wereld.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
NEGENDE STATIE
JEZUS VALT VOOR DE DERDE MAAL ONDER HET KRUIS
Wij aanbidden U, O Christus, en loven U.
Omdat gij door Uw heilig Kruis de wereld verlost hebt.
Een schouwspel waar een normaal mens misselijk van wordt. De soldaten te paard kozen het rustige pad op de westzijde van de berg Golgotha, terwijl men het lastige pad aan de oostkant voor Jezus liet. Men moest aan de touwen rukken om Jezus naar de top te sleuren. Simon van Cyrene werd weggejaagd. Opnieuw wordt dit teveel. Jezus gaat volledig onderuit. De bloedende wonden maken Hem welhaast onherkenbaar. Zijn pijn uit zich in een duidelijk kermen. De touwen trekken hem weer op.
Mét de aardbeving kwam de tsunami in Noord Oost Japan, verwoestend en verpletterend, alles wat mensen dierbaar was. Daarna meldden zich nieuwe bevingen en naschokken en tot overmaat ramp openbaarden de gevolgen ervan zich in de kernreactoren. Soms denken mensen ook in hun eigen leven: toe maar, het kan niet op, ook dat kan er nog wel bij. De wet van Murphy. Dat betekent zoveel als: wanneer je in een lange en donkere tunnel eindelijk een lichtpuntje ziet, is dat natuurlijk de koplamp van een trein. Maar dit is niet wat Jezus overkomt. Hoewel ondraaglijk en godsonmo-gelijk, verdient Hij met deze val dat de macht van de duivel, die Hem in de woestijn tot drie keer toe bekoorde, wel degelijk ontkracht wordt. Bovendien herstelt Hij zo op bovennatuurlijke wijze het drievoudige verraad van Petrus. En wij? Kunnen ook wij zien en begrijpen dat je wonden van de mensheid kunt mee helpen genezen door er iets tegenover te stellen? Brengen we het op om gezinsleden te verdragen die het zichzelf of ons lastig maken? Wat is ons antwoord als we helaas moeten ervaren dat er in kerk en wereld zwakke broeders zijn die door de mand vallen? Weglopen, uittreden, aanklagen en roepen om straf is één manier, uitboeten is de wijze van Jezus voorbeeld.Aan ieder de keus.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
TIENDE STATIE
JEZUS WORDT VAN ZIJN KLEREN BEROOFD
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Om Hem van zijn onderkleed te ontdoen, rukken ze zijn doornenkroon van het hoofd, zodat ze dit kleed over zijn hoofd kunnen trekken. Wonden worden opengereten, ook de korsten op zijn lichaam die met zijn kleed verkleeft waren. Naakt en bloot wordt Hij aan de schande prijsgegeven. Ieder onbeschaamd mens kan Hem bekijken en honen. Allen, die Hem eens als de grote profeet vereerden, als Messias geprezen hebben, vrienden, vreemden, het gehele volk ziet Hem in zijn vernedering.
Telkens als mensen elkaars zwakke kanten blootleggen, worden er ook oude wonden opengereten. Wanneer mensen elkaar vinden op het veld van de eeuwige verwijten, aanklachten en zoeken om de ander te vernederen, deelt die aangeklaagde mens in het lot van de Heer. Hij die zelf onschuldig was, wilde deze vernedering ondergaan om de onschuldige én schuldige mens nabij te zijn. Zoals eens bij de overspelige vrouw, die haar lichaam had prijsgegeven of werd gebruikt voor de lust, wenst Jezus niet dat de zonde zegeviert. Zij die te kijk werd gesteld in haar zondigheid hoorde Jezus zeggen tegen de belagers: “ Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen”. Moge deze boodschap gehoor vinden bij hen die schaamteloos zoeken een ander te kijk te zetten om hem/haar te vernederen.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
ELFDE STATIE
JEZUS WORDT AAN HET KRUIS GENAGELD
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Op de weg hierheen kon Jezus tenminste nog gaan, zich bewegen, zich inspannen. Nu houdt alles op. Nu kan Hij niets meer doen dan stil hangen en volhouden. De pijnen in zijn doorboorde leden, aan zijn hoofd en in al zijn diepe wonden branden steeds feller. Met elke seconde wordt kwellender de dorst, heviger de pijn, moeizamer de ademhaling. En Hij kan zichzelf niet helpen, zich niet verroeren, Hij kan niets doen dan volhouden en voelen hoe de dood naderbij komt.
De kruisdood is geen momentopname. Het is een verlossingswerk dat voor eeuwig de strijd op de zonde gekanteld heeft. Want telkens laat de mens zich opnieuw ketenen aan de macht van het kwaad. Zo laat minister Schippers vandaag weten actie te willen ondernemen tegen misbruik op de sportvelden. Ouders die hun kind vanaf de zijlijn toejuichen en aansporen met enthousiaste zinnen als : `Trap hem kapot!`en `De beuk erin!`, moeten worden bestreden. Goed dat ze iets doen, maar zou het niet de weg weer worden om gezonde moraal bij te brengen op grond van een gelovig geweten? Zijn geweten volgend in vrijheid: dat zijn de essentiële elementen van de menselijke handeling. Helaas heeft de wereld heeft zoveel mogelijkheden om de wilskracht te verminderen en het geweten te sussen. In een wereld die zónder God leeft, kruisigen mensen elkaar zonder pardon. En klinken die slogans spontaan” Trap hem kapot!” “De beuk erin” Een ongoddelijke wereld wordt een onmenselijke wereld. Moge mensen weer in Liefde leren opzien naar Hem die voor ons gekruisigd werd.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
TWAALFDE STATIE
JEZUS STERFT AAN HET KRUIS
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Na 6 uur hangend lijden, wijkt ook het laatste restje lichaamskracht. De dag, de zon, de natuur protesteert, want duisternis overvalt het land. De al te menselijk ingerichte joodse kerk ervaart haar gebrokenheid: het voorhangsel in de Tempel scheurt. De Maar de Geest van Jezus blijft sterk. Hij vergeeft een mede gekruisigde, laat hem weten ook in het paradijs te komen, vergeeft zijn beulen, vertrouwt ons toe aan de zorgen van Maria en roept tot slot: het is volbracht.
Ook wij protesteren als de dood ons in zijn greep krijgt. We zijn er als de dood voor. Onze natuur verzet zich. Terecht, want we willen léven. Zeker als roekeloos rijgedrag of zieke geesten het leven van dierbaren en zelfs totaal onbekende eisen, verzetten we ons. Zoals we recent beleefden, nu weer in Alphen aan de Rijn. Deze levenswil en levenshonger krijgt pas antwoord wanneer we de hemel aannemen, waar we mogen leven voor altijd. Maar de weg erheen moet een weg worden van overgave van onze wil. Zeker is het goed dat mensen niet onnodig moeten lijden, zeggen we en vinden we, maar willoos maken...
De kunst van het sterven leer je elke dag, door elke dag een beetje te sterven aan jezelf, door een kruisje te zetten door jezelf als dat goed is voor de ander. Menig huwelijk zou niet gestorven zijn, menig enthousiaste jonge mens niet geestelijk zijn gedood. Sterven aan jezelf, om nu en straks te kunnen leven...
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
DERTIENDE STATIE
JEZUS WORDT VAN HET KRUIS GENOMEN
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Eens klopte zijn hart onder het hare in de moederschoot. Nu krijgt ze het geschonden lichaam in haar schoot terug. Niets verhaalt het evangelie over Maria´s pijn, over mogelijke uitspraken. Respectvolle stilte waarschijnlijk.
Van wieg tot graf heeft ze haar kind, Gods Zoon begeleid. Welk een sterke vrouw, niet voor niets dat Jezus Johannes beval om haar als Moeder te nemen. Iets van deze toewijding, van deze kracht welke in haar is, zien we bij tallozen aanwezig die niet voor niets bij haar beeltenis een kaarsje op steken. Of het in Lourdes is, in Banneux of Kevelaer, in Heppeneert of in de eigen parochiekerk of thuis, Maria schenkt ons hoop en vertrouwen. Een moeder is ons hoogste goed en haar verliezen slaat wonden in ieders leven. Het is dan ook niet zomaar dat we kerk en wereld een dienst bewijzen wanneer we onze Hemelse Moeder niet vergeten. De kerk weet dat er twee grote krachten zijn om de wereld tot een veilige haven te maken: Jezus in de Eucharistie en Maria. Wanneer we ogen en hart op hen gericht houden, komen we in een ander en vooral beter vaarwater.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...
VEERTIENDE STATlE
JEZUS WORDT IN HET GRAF GELEGD
Wij aanbidden U Christus en loven U.
Omdat Gij door uw heilig kruis de wereld hebt verlost.
Zij wikkelen het lichaam van Jezus in een lijkwade en leggen het in het graf dat Jozef van Arimathea voor zichzelf en zijn familie had laten maken. Dan schuiven zij een zware steen voor de opening en gaan bedroefd naar huis. Nu is alles stil. De overheden van Kerk en wereld hebben hun zin. Het volk is beroofd van iemand die ze als held, als Messias en Koning hadden vereerd. Aan de verdwazing is een einde gekomen. Ieder gaat over tot de orde van de dag. Die er in ligt, heeft met goddelijke trouw alles wat de Vader Hem had opgedragen tot het eind gebracht. Nu rust Hij van zijn arbeid. Het goddelijk zaad is gezaaid.
We herinneren ons het woord van Jezus: Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, brengt het geen vrucht voort. Nu is Hij gezaaid, om te ontkiemen in de harten van velen. Niet van állen! Ook dat voorspelde Jezus. Er is bodem die onvruchtbaar is, stenig en dor, of bezaaid met woeker-planten waardoor het goede zaad geen kans krijgt. Grote delen van ons land zijn erg droog in deze dagen. De boeren vrezen voor het zaaigoed. Er moet beregent worden. Water is welkom.
Hoe staat het met de werkzaamheid van ons doopwater? Brengt het vrucht voort in het leven van alle dag? Of zijn we ondergesneeuwd doordat we de geneugten voorrang geven boven liefde en dienstbaarheid? Houden we zó van onszelf dat we God en een naaste niet meer kunnen verdragen omdat ze onze genotshonger in de weg staan? Als geloof in God leven brengt, zoals Jezus zal laten zien bij zijn opstanding, wat brengt dan het geleefde ongeloof?
Moge het zaaigoed van Gods woord ontkiemen. De wereld lijkt er weer rijp voor te worden, gezien de uitvoering van de Passion in Gouda gisteravond. Zorgen wij weer voor een goed klimaat waarin geloof kan gedijen.
Ontferm U over ons Heer, ontferm U over ons.
God, wees ons zondaars genadig.
Onze Vader...